Vakantie is voorbij...

Hey y'all!!

Vanwege een slecht weer front boven de stad en boven mijn hoofd (vooral die boven mijn hoofd lijkt me belangrijk:D), nu pas een berichtje (wordt waarschijnlijk wel een lange dus meer een BERICHT).

Vandaag heb ik lekker een solo wandeling door de straten van Thessaloniki gemaakt en nu voel ik me een stuk beter.
In de straten van deze stad kijk ik mijn ogen uit en ontdek ik steeds nieuwe straatjes, winkeltjes enz. De stad is erg gezellig en de mensen over het algemeen heel aardig, al voel ik me soms nogal aangestaard door de Grieken op straat. Ze kijken echt naar me alsof ik hier niet thuis hoor (terwijl ik de stad, vooral het centrum en mijn eigen wijkje, best al vrij aardig ken - ik weet over het algemeen wel waar ik heen ga). Bovendien zien ook echt niet alle Grieken er hetzelfde uit - je hebt hele blanke mensen, maar ook heel donkere (sommigen zijn zelfs bijna Turks - nu zouden ze best Turks kunnen zijn natuurlijk, want ik begeef me hier in een wereldstad waar heel veel verschillende nationaliteiten hun huis van hebben gemaakt).

Behalve dat ik me hier soms als een vreemde eend in de bijt voel, gebeuren er ook echt rare dingen. Zo parkeert men hier gewoon midden op het kruispunt. Vandaag zag ik serieus 10(!) auto's geparkeerd staan op een kruispunt waardoor de hele weg afgesloten werd - ik heb daar geen foto van gemaakt omdat ik mijn handen vol had met zware boodschappentassen (de oplettende mens weet al lang dat de foto's op Facebook staan, maar voor de niet-oplettende mens: ze staan dus op Facebook). Het verkeer is eigenlijk in z'n totaliteit een chaos. Als voetganger moet je namelijk met gevaar voor eigen leven over de straat lopen, omdat auto's (soms driedubbel) op de stoep staan geparkeerd. Oversteken is overleven, maar de truuk is om dat te doen als alle Grieken dat doen - dat lijkt veilig maar is het ook niet altijd. Daarnaast is dit land ontzettend bureaucratisch (of misschien alleen de universiteit - weet ik veel). Ik moest me namelijk nog gaan registreren als Erasmus student en ik dacht: "dat is zo gepiept." Maar helaas, bij het Erasmus office kreeg ik nog tig andere formulieren waarmee ik nog naar 3 andere instanties moest om uiteindelijk een studentenpas te krijgen. Dat is op zich niet zo'n punt, maar de mensen hier werken maar zo'n 2 uur per dag (dat geldt natuurlijk niet in winkels, al lijken die ook te sluiten wanneer de mensen dat zelf willen). Gelukkig heb ik nu bijna alles geregeld en dan is de bureaucratie voorbij (tot juni wanneer ik moet zorgen dat mijn cijfers in Nijmegen aankomen).
Als laatste: je krijgt bij werkelijk waar alles een bonnetje. Zelfs als je alleen maar een pizzapunt besteld.

Voor de goede orde: die pizzapunt heb ik af en toe nodig om ervoor te zorgen dat ik niet 10 kilo lichter terugkom in Nederland. Het eten in het restaurant is namelijk niet helemaal je van het. Soms is het zelfs ronduit smerig, zoals dus inderdaad op dinsdag het geval was. Bovendien is het niet eens Grieks (of Grieken moeten alleen maar prutjes eten en dat lijkt me sterk), wat mij een beetje tegenvalt omdat ik nu dus nog geen Grieks eten op heb. Maar dat komt vast uiteindelijk wel goed - ik ben er pas 11 dagen! Meestal prop me eigenlijk gewoon vol met brood en dan het liefst het brood van het mini (super)marktje wat 10 meter van Matsi af ligt. Daar zijn de mensen echt ontzettend aardig en het brood is heerlijk. (Als iemand zich afvraagt waarom ik niet kook: dat is omdat dat heeeeel moeilijk gaat in onze keukens en bovendien ben ik ongelooflijk lui en wil ik gewoon een tijdje niet elke dag koken :P.)Soms is het eten wel lekker hoor, maar als geen echte pastafan word ik de pasta na zo'n 8 keer ook wel weer zat.

Laat ik dan nu eens beginnen met wat ik allemaal gedaan heb in de afgelopen dagen/week. De eerste dagen heb ik lekker rustig aan de stad een beetje verkend en te veel mensen ontmoet - dat waren onder andere mensen die aan het eind van de maand weer weggaan dus die zijn niet de moeite waard om te vermelden. Binnen een paar dagen was ook het eerste echte Erasmus feestje een feit en op de terugweg wist te taxi chauffeur wederom niet waar Matsi lag (tis ook maar een heel klein straatje). In het weekend heb ik vooral een beetje de toerist uitgehangen, maar op zaterdag ging ik eerst met een aantal mensen naar de markt in het centrum. Deze mensen noem ik lekker wel bij naam: Yves, Arthur (beiden Frans), Adam (een Pool), en Maciej (Pool) en Daniel (Duitser). De laatste twee gaan/zijn al naar huis vertrokken dus die hoef je niet te onthouden. Op die markt kun je werkelijk waar alles kopen. Van groente en fruit tot alles wat te maken heeft met schoonmaken. Het was ongelooflijk druk en ontzettend chaotisch en over het algemeen gewoon een markt als je het mij vraagt. Aan het eind waren we allemaal weer terug op het Aristotle Square (een groot soort van plein in het centrum), behalve Arthur. We besloten nog even op hem te wachten, maar dat bleek niet nodig te zijn want hij was al weer thuis. Maar tijdens het wachten waren we wel getuige van een oproermomentje op de markt. Er zaten namelijk een stel zigeuners illegaal spullen te verkopen (of ze waren zelf illegaal - I don't know) en de politie kwam er aan. Binnen een mum van tijd waren alle zigeuners uit het zicht verdwenen. Dat was een interessante gewaarwording (vind ik dan - je mag het ook heel saai vinden).
's Middags ben ik samen met Adam op weg gegaan naar de "Walls". Dat zijn de stadsmuren die nog overgebleven zijn uit de Byzantijnse tijd. Ze beginnen (of eindigen) ergens bovenin de bergen en lopen door tot aan het centrum van de stad. Binnen het centrum van de stad kun je ook nog wat overblijfselen zien. Het was vooral heel interessant om te zien dat deze muren midden door woonwijken heen lopen (of eigenlijk zijn de wijken erom heen gebouwd). Op een gegeven moment zagen we zelfs een huis tegen de muur opgebouwd. Toen we eenmaal het laatste deel van de muur gevonden hadden dachten we dat we het einde van de stad gevonden hadden, maar niets bleek minder waar. Zodra we om de muur heen gelopen waren zagen we nog een hele wijk liggen. Het lijkt echt alsof de stad nooit ophoudt. Dat lijkt ook zo als je van bovenop de berg naar de stad die beneden je ligt kijkt. De stad vult de hele horizon en het uitzicht is prachtig. Daar in die wijken bovenin is de stad heel anders dan beneden. Het is er heel stil en je hoort de vogeltjes fluiten in plaats van getoeter van auto's. Het voelt heel rustgevend om even daar boven te zijn.

's Avonds waren we weer bovenop een berg (volgens mij was het een andere). Met hetzelfde groepje (min Arthur en plus Michal (nog een Pool)) gingen we rond een uur of 6 op weg. We moesten echt een ontzettend eind lopen en zelfs de nationale snelweg oversteken (no worries - er ging een brug over heen) om bij de plek van bestemming aan te komen. Daar gingen we (nou ja, de jongens) namelijk barbecuen. Dat hebben ze namelijk al een aantal keren gedaan en ze vinden het een prima plek om even te zitten. Het was heel apart, want nu waren we wel echt buiten de stad beland en kon je alleen de auto's horen die over de snelweg reden. En ondanks dat ik alleen een spijkerjasje aanhad en een sjaal omhad (die ik deze week toch wel nodig heb gehad) was het minder koud dan ik had verwacht (Yves had namelijk gezegd dat ik echt wel iets warmers aan moest doen want het werd heel koud). Na het eten gingen we weer weg en hebben we de hele avond een beetje bij ons in de keuken gehangen.

De volgende dag ben ik wederom samen met Adam op pad gegaan. Deze keer was de bestemming de "White Tower." Dit is ook een onderdeel van stadsmuur, maar staat aan de boulevard. Het is geheel bij toeval het symbool van Thessaloniki geworden en doet nu dienst als museum. Het museum is best interessant (waarschijnlijk nog interessanter als je echt kunt lezen wat er staat), en geeft een overzicht van de geschiedenis van Thessaloniki - van cultuur tot economie. Het is zeker de moeite waard om te bezoeken.

De rest van de week heb ik een beetje rustig aan gedaan, want alle nieuwe indrukken zijn ontzettend vermoeiend. Wel ben ik deze week toch verhuisd. Ik kwam namelijk dinsdagochtend de trap op lopen en daar stond de landlord klaar die zei dat ik kon verhuizen naar kamer 9. Dat zei hij natuurlijk op zijn superaardige gebiedende wijs-toon, want alleen zo kan hij praten. Op zich is die man niet heel vervelend, want hij is niet heel vaak aanwezig (al is hij er soms 's avonds en vanmorgen was hij er ook even). Maar ik heb dus besloten om deze kamer te nemen omdat het 2 verdiepingen hoger zit dan mijn eerste kamertje en een balkon heeft. Ja, het balkon is mini, maar nu heb ik ten minste wel een plek om mijn kleren te drogen want een droger hebben we niet. Bovendien komt er nu tenminste licht mijn kamer binnen - ik begon me in die andere kamer een beetje te voelen alsof ik een "cavewoman" was.

En ja, zoals je de titel al suggereert, mijn colleges zijn begonnen. Mijn allereerste college hier in Griekenland begon gisterochtend om 8(!) uur. Ik stond om half 8 buiten en ging onderweg naar de universiteit. Het is een weg die normaal gesproken heel levendig is, maar het was nog vroeg en een groot deel van de stad leek nog te slapen. Het gaf me op zich best een lekker gevoel. Eenmaal op de campus (die trouwens echt huge is) moest ik op zoek naar mijn collegezaal. Ik wist het nummer en het feit dat ik in the "old building" moest zijn. Maar ik was eigenlijk niet zo zeker wat het oude gebouw was (het "nieuwe" gebouw van mijn faculteit had ik allang gevonden en was ik al vele keren in geweest). Mijn gevoel bleek te kloppen en het oude gebouw van mijn faculteit bleek het enige mooie gebouw te zijn wat er op de campus te vinden is. Dat meen ik serieus, alle andere gebouwen zijn groot, log, hoog en verschrikkelijk lelijk. Ze zijn allemaal grijsbruinig en de sfeer is zeker op druilerige dagen zoals we ze momenteel hebben niet heel gezellig. Helaas heb ik mijn één college in het oude gebouw. Maar dit college is wel ontzettend gaaf. Het wordt gegeven door een Amerikaanse Fulbright Professor (die is hier dus te gast). Deze man, Owen Brady is de naam, gaf ons bijna zijn hele biografie en vertelde zelfs over zijn familie. Hij was ook ontzettend geïnteresseerd in de Grieken en in mijn Nederlandse afkomst. Je kunt zeggen over Amerikanen wat je wilt, maar mijn ervaring is tot nu toe altijd goed. Bovendien is het een verademing om iemand in fatsoenlijk Engels te horen spreken, want dat doen er maar weinig hier in dit land. Ik moest namelijk na dat college naar mijn Erasmus contactpersoon om me in te schrijven voor vakken. Dat was een vrouw die er helemaal niet uit ziet alsof ze Grieks was, maar een accent heeft waar je "u" tegen zegt. Ik heb ook een college van haar, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Dat was het verder wel zo'n beetje, maar voor de geïnteresseerden onder jullie volgt hier mijn rooster:

Ma. 14-17: the Politics of Race and Gender in American Culture: African American Writers --> gaat dus over African American cultuur en identiteit met een focus op voornamelijk vrouwen.
Ma. 18-21: Topics in American Cinema and Literature: Politics and Paranoia --> gaat over hoe de cultuur reageerde op de politiek van de jaren '50.
Di. 11-15: Contemporary Cinema: Gender and Sexuality --> filmanalyse, in deze cursus kijken we elke week(!) een film.
Wo. 11-14: Race and Ideology in 19th Century American Literary and Dramatic Texts --> gaat over African Americans en hun ideologieën in de 19e eeuw.
Vr. 8-11: Studies in American Culture: African American Fiction --> wederom African Americans maar nu met een focus op de mannelijke identiteit.

En ja, we zien een trend, maar op aanraden van Sophia (een Grieks meisje dat hier Engels studeert en die ik vorig jaar heb leren kennen toen zij Erasmus student in Nijmgen was) heb ik veel van mijn vakken veranderd. Zij had daar allemaal redenen voor, variërend van docenten die heeeeel saai waren tot docenten die heel slecht waren in Engels.

Zo was het wel weer lang genoeg denk ik zo. Ik zal de volgende keer proberen om iets eerder een verslagje te schrijven.

Groetjes Xx

PS. Ik zal proberen hierbij een aantal foto's te plaatsen en voor de fotografen onder jullie: ik ben er geen en ik heb echt m'n best gedaan om mooie foto's te maken dus don't judge me!

PPS. Zou "Lianne," (eerste reactie vorige verslag) even kunnen specificeren wie ze is. Ik ken namelijk 2 Liannes en van beide kan ik me niet voorstellen dat ze dit lezen, dankje.