IK BEN ER!!!

Hey people!!

Allereerst bedankt voor de leuke reacties (dat gaf me wat meer moed:P).

En dan nu: IK BEN ER!!! yay

Na een dag vol stress op maandag kwamen we laat in de avond eindelijk aan in ons hotel in Dortmund (dat was een hele zoektocht). Daar heb ik natuurlijk de hele nacht geen oog dichtgedaan, maar daar geef ik dan lekker het kussen van 1m2 de schuld van;). De volgende dag (dinsdag) moesten we heel vroeg op en zaten we al voor zevenen aan het ontbijt. Gelukkig konden we het vliegveld wel in (zo goed als) 1 keer vinden en mijn vliegtuig ging zowaar mooi op tijd weg (die 10 minuten vertraging hebben we onderweg toch weer ingehaald). Het vliegtuig (een Airbus A319 voor de liefhebbers) zat vol met Grieken en/of oude mensen, maar ze waren niet vervelend ofzo...Alleen jammer dat ik naast een vrouw zat die elke keer heel hard ging zuchten als het kind op de rij voor ons ook maar een enkel geluidje maakte (was een beetje overdreven). Tussen al die Grieken voelde ik me natuurlijk heel alleen, want met mij waren er nog 3 andere blonde personen (waarvan eentje bij de Engelse crew hoorde en de anderen waarschijnlijk geblondeerd, want zo blond is niemand:P). De piloot leek mij een beetje raar, want hij zei dat het koud was in Thessaloniki (en dat was helemaal niet zo! en nog steeds niet), maar landen kon hij gelukkig wel. Op dat moment kwamen uiteraard een aantal "klappers" (je kent ze wel: mensen die klappen na het landen, terwijl dat gewoon zijn werk is - ik ga toch ook niet klappen na elk college) tevoorschijn, maar dat waren er ook niet zo heel veel. Eenmaal geland stond er vlak voor het vliegtuig een bus klaar waar iedereen in ging staan/zitten. Ik heb nog gevraagd waar deze naartoe ging, maar hij ging gewoon naar de gate. Deze gate was naar mijn mening 5 meter verderop, maar ik had zoiets van "het zal wel", dus ben ik erin gaan zitten. En inderdaad, de bus vertrok om 2 seconden later weer te stoppen, want we waren er (:s). Op het vliegveld werd helemaal niet nog een keer een paspoortcontrole gedaan (vind ik ook niet zo nodig, want dat is toch allang gebeurd) en rolde mijn koffer binnen 2 minuten van de band af (echt waar!). Het reizen verliep dus allemaal voorspoedig, totdat ik een taxichaffeur trof die geen idee had waar Matsi (mijn verblijfplaats) lag. Dat moest hij dus aan een andere chauffeur gaan vragen en ik had zo mijn twijfels, maar hij bracht me netjes naar mijn blauwe huisje. Daar aangekomen was er uiteraard niemand (de landlord werkt alleen maar 's ochtends), maar gelukkig waren daar een stel Franse meisjes die mij naar binnen loodsten en zelf mijn zwaren koffer de trap op droegen terwijl ik had gezegd dat ze ook wel de lichte koffer mochten dragen. Binnen werd een Franse jongen gecharterd die mijn koffer naar beneden (ja! beneden, maar niet in het soutterain hoor, om het gebouw binnen te gaan moet je eerst een verdieping omhoog) ging tillen. Daar hing mijn sleutel aan de deur en kon ik zo mijn kamer binnen. Het is een prima kamer, niet zo groot maar groot genoeg (en uiteraard met scheve muren zoals ik ook in Hoogeveldt aantrof). De muren zijn gelukkig wit (en niet bruin zoals ik vreesde), maar mijn uitzicht is het volgende gebouw. Heel fijn is dat ik my very own badkamertje heb, die welgeteld zo'n anderhalve vierkante meter is (en ja, daar zit alles in). Ik moest natuurlijk alles schoonmaken - het was niet allemaal fris en fruitig - maar nu ben ik wel zo'n beetje gesetteld. Ik kan evt. volgende week nog verhuizen naar een kamer op een verdieping hoger, maar dat is aan de zonkant en volgens mij wordt dat van de zomer heel erg warm (het is nu namelijk al vrij warm). Daar moet ik dus nog ff over nadenken. Ik hoef in ieder geval niet weg uit het complex (al is het niet zo geliefd bij veel mensen), want er hangt een ontzettend lekkere sfeer. Het is een beetje Hoogeveldt-like en heeft zelfs zijn eigen legendes (misschien dat ik dat later nog eens vertel).

Gisterenavond was het in ieder geval meteen feest. Eerst heb ik gegeten met Anne (een Nederlands meisje dat hier ook woont) en Fiona (een Duits meisje van Annes taalcursus). We gingen niet in het universiteitsrestaurant eten (gratis!), omdat dat op dinsdag niet te eten is (het menu is elke week hetzelfde). Dus moesten we koken op de bizar kleine kookplaatjes die we hier hebben en waarvan bij elkaar maar 2 pitten werken (en het dan nog ontzettend lang duurt voordat je water eens een keertje kookt). Dat is dus heel lastig als de Fransen ook proberen te koken. Na het eten waren er steeds meer mensen in de keuken, maar het was nog rustig. Het is namelijk zo dat we nu een beetje in een tussenperiode zitten - "oude" Erasmus studenten zijn al weg (of staan op het punt om weg te gaan) en nieuwe zijn er nog niet of nauwelijks (in ieder geval nog niet in Matsi - ze zijn er wel want de Griekse taalcursus die ik niet volg is al een tijdje bezig). Het was in ieder geval erg gezellig in de keuken (ondanks het feit dat er helemaal geen feestjes gegeven mogen worden - later). De Franse meiden - Alexia, Mélina en Faustine - waren er en daarnaast nog wat Franse jongens, een Spanjaard en 2 nieuwe Poolse jongens (de namen ben ik allang weer vergeten, maar dat komt nog wel). De Fransen zijn hier al sinds September en blijven ook dit semester nog, dus die kennen de hele stad al. Het werd natuurlijk veel te laat en eenmaal in mijn bed ben ik als een blok in slaap gevallen en pas vanmorgen (veel te vroeg) voelde ik dat het bed helemaal niet zo lekker ligt - maar het is wel te overleven, want het kussen is prima (een normaal formaat in plaats van de bovengenoemde 1m2:)). Vanmorgen werd ik zoals gezegd veel te vroeg wakker en dit kwam door de schoonmaakster die ongelooflijk veel herrie maakt (dat wordt wat want ze komt iedere werkdag). Daarna heb ik de landlord ontmoet die niet zo heel geïnteresseerd was en me alleen maar meedeelde dat er geen bezoekers mochten blijven slapen en er geen feestjes gegeven mogen worden (dat laatste gebeurt dus lekker wel;)). Daarna ben ik met Anne naar het Erasmus-office gegaan, waar ik me nog niet in kon schrijven als nieuwe Erasmus student want dat begint pas volgende week dinsdag.

Als laatste heb ik ook zo mijn twijfels over wanneer mijn colleges gaan beginnen, want elke keer als ik zeg dat ik hier niet ben om de taalcursus te doen is de reactie: "waarom ben je hier dan al?". In principe gaan de colleges namelijk pas in maart beginnen en dat is bij de meeste mensen die hier in Matsi wonen ook zo. Ik heb dus geen idee, maar daar ga ik van de week even achteraan want ook het rooster staat nog steeds niet online (dus ik weet ook nog niet welke vakken ik kan gaan volgen).

Het maakt ook allemaal niet zo veel uit. Ik ben er, de mensen zijn leuke en het weer is heerlijk!!

Liefs en groetjes vanuit het warme Thessaloniki (en sorry voor het lange verhaal).