AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH!!!

Hey lieve mensen,

Het laatste weekend is ingegaan en ik ben een beetje lui en dus doe ik lekker helemaal niets. En dat mag best, want de tentamens zijn ein-de-lijk voorbij en dus hoef ik niks meer te doen (behalve dan mijn BA-thesis schrijven, maa uhm...daar ben ik aan begonnen en dat vind ik al heel wat...:P). De tentamens gingen stuk voor stuk prima (ik was niet zo zeker over eentje, maar de docent kwam gister op me aflopen (op de uni) met de mededeling dat ik het tentamen heb gehaald. Geen idee met welk cijfer, maar dat interesseert me op dit moment niet echt. Van de rest kan ik me niet voorstellen dat ik ze niet gehaald heb, maar uhm...even afkloppen. Maandag ga ik eens kijken of mijn cijfers al binnen zijn bij het secretariaat. Ik hoop het van harte, want ik wil mijn Transcript of Records graag ondertekend meenemen naar Nederland en het niet aan de Grieken hier overlaten, want mijn vertrouwen in de Grieken is niet zo hoog. Dat is vanwege meerdere redenen, maar vooral de universiteit is een beetje raar - het gerucht gaat zelfs dat deze namelijk volgend jaar dicth gaat vanwege geldgebrek. (Ik heb daar persoonlijk wel een oplossing voor - collegegeld is toch wel ergens goed voor (en een niet-gratis restaurant, niet-gratis boeken, etc (Griekse studenten krijgen namelijk alles gratis)) - maar daar willen ze hier natuurlijk niets van weten. Wat ook wel weer te merken viel bij de staking van afgelopen woensdag. In Thessaloniki krijg je daar over het algemeen weinig van mee - al schijnen er wel rellen te zijn geweest - behalve dan dat op dinsdag bleek dat mijn tentamen van de volgende dag niet doorging (terwijl ik er al voor geleerd had - heel fijn). En ja, er was wel een nieuwe datum voor aangekondigd, maar dat was op de 29e en omdat ik komende dinsdag Griekenland weer ga verlaten, was dat niet zo handig. En dus ging ik op zoek naar mijn docente, Zoe "Are you following me" Detsi, maar zij was natuurlijk niet aanwezig. Verbaasde me niks, maar een mailtje sturen leek me een beetje problematisch want daar wordt over het algemeen gewoonweg niet op gereageerd. Maar surprise, surprise, mevr. "Do you know this word" Detsi reageerde nog dezelfde dag met een ontzettend kortaf bericht dat ik het tentamen vrijdag om 9.45 uur kon maken, maar dat was ze gister dus alweer compleet vergeten. Uhm...ja, bijna een uur na de genoemde tijd kwam mevr. "Do you understand what I'm saying" Detsi dan eindelijk aan op de universiteit (ook te laat voor haar vergadering maar daar doen ze hier niet moeilijk over) en kon zich niets over een tentamen herinneren...Tja, ik was op dat moment niet zo aardig tegen haar - vooral omdat ik heel simpel een hekel aan het mens heb (ze is een van de meest verschrikkelijke personen die ik ooit heb ontmoet), maar ook omdat ik ontzettend gefrustreerd was (heb ik al het recht toe, vind ik zelf). Uiteindelijk kon ik toch gisteren mijn tentamen maken die bijzonder makkelijk bleek te zijn en die ik bovendien met aantekeningen had kunnen maken als ik dat had gewild want ik zat in mijn eentje in een lege bibliotheek waar ik geen camera gespot heb...

En dat is dan weer anders in Matsi. Na een aantal inbraken waarbij eigenlijk niets gestolen werd, moest het zover komen dat van één persoon alle (ja alle!) waardevolle spullen gestolen werden en een ander doodsbang was omdat er een vreemde man op haar balkon stond, voordat er een maatregelen werden genomen. Er werd namelijk niet geloofd dat het heel makkelijk is om op de balkons te klimmen, wat vervolgens de volgende dag gedemonstreerd werd door een van de Franse jongens. Inmiddels hebben we dus camera's (op de verkeerde plek), prikkeldraad (ofzo) en "spikes" op de hekken, maar daarvoor moest Tiia wel eerst haar laptop, iPod, etc kwijtraken, die ze dus nooit meer terugkrijgt.

Tja, Matsi lijkt nu dus een beetje op Auschwitz en we geloven niet eens echt dat het gaat werken. Gezellig ziet het er niet uit, maar gelukkig is het binnen nog wel gezellig. En dat terwijl het langzaamaan een beetje leeg begint te lopen. Het begon met een aantal Fransen en na twee nachten (veel te lang( feesten was het donderdag tijd voor Tiia om terug te gaan naar Finland. Allemaal heel verdrietig en echt niet leuk (ik miste haar al toen Gabriella en ik in de bus terug naar Thessaloniki zaten en zij nog niet eens in de lucht was). Tiia was hier namelijk mijn beste vriendin en het is bijzonder leeg zonder haar - maar ik ga gewoon een keer (of meer) naar Helsinki en zij komt naar mij...

Inmiddels geniet ik hier van mijn laatste weekendje in Thessaloniki, die ontzettend rustig en relaxt is omdat zo'n beetje iedereen voor het weekend naar Chalkidiki is vertrokken. Na lang (veel te lang) wikken en wegen (zegt dus al genoeg) hakte ik vanmorgen eindelijk de knoop door en besloot ik niet te gaan. In Thessaloniki schijnt de zon ook en is het ook bloedheet en bovendien vind ik het wel even lekker om niet te veel mensen om me heen te hebben. Ik moet dinsdag toch al afscheid nemen en dat is veel te moeilijk als ik ze 3 dagen lang constant om me heen heb gehad...

Uh...ja, het is nu toch echt bijna afgelopen en ik wil echt geen afscheid nemen van alle geweldige mensen hier en bovendien heb ik ook echt geen zin in 18 graden en regen...ow en pakken, want dat wordt hel - ik heb geloof ik iets te veel nieuwe kleren gekocht, maar ach...dat zien we maandag wel weer..., maar het voelt toch ook een beetje als tijd om naar huis te gaan en ik kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien....

Tot snel!!
xxx