Het verhaal van de mermaid en de shark :P

Salam, my friends!

Jullie hebben van mij nog een verhaal te goed over het strand en dat komt er zeker aan, maar eerst nog even dit:

Binnen een uur nadat ik heel enthousiast had geschreven over het heerlijke eten, kreeg ik dus iets wat ik echt heel erg smerig vond. Het was een soort van havermoutpap (werd mij verteld door Judith) en smaakte dus alleen maar naar melk - wie mij kent weet dat ik melk echt heel vies vind en dan ook nooit drink. De bedoeling was dat we er zout in gooiden, dat heb ik dus braaf gedaan, en na een hele hand zout (heel gezond!) kon ik uiteindelijk bijna het hele schaaltje leegeten (weer een overwinning op mezelf). Maar goed, dat was dus wel de eerste keer dat ik met honger naar bed ging - beetje jammer, maar je kunt niet alles hebben...Gelukkig kon ik me de volgende dag weer helemaal uitleven met eten want toen kregen we tajine met sperzieboontjes, ui, en tomaat (mmmm)!

En dan nu, op naar het strand...

Met in ons achterhoofd het feit dat de andere (vrouwelijke) vrijwilligers dit ook doen, gaan wij zaterdag (29 graden :)) op naar het Rabatse strand. Volledig aangekleed uiteraard want bloot over straat moet je hier niet proberen. Op het strand liggen onze vrienden uitgebreid te zonnen in badkleding en dus duurt het niet lang voordat ook mijn kleren uitgaan en ik in bikini neerplof op mijn handdoekje. Er wordt gekeken, al gauw zit er een heel groepje jongens op een paar meter afstand naar ons te staren want hé, blonde meisjes in bikini. - Nu moet ik uiteraard vertellen dat het een raar gezicht is. Marokkaanse jongens zijn hier wel in zwembroek, maar een hoop hebben ook een t-shirt aan. Vrouwen in badkleding zijn hier een zeldzaamheid, al heb ik ze wel gezien. - Het gaat goed, er zijn jongens bij ons in de buurt en ik voel me maar een klein beetje opgelaten. Na een tijdje besluiten we dat het tijd is om een duik te nemen in de prachtige Atlantische Oceaan en gaan Elske en ik (beide blond - let op!) op naar de zee. Al gauw hebben we een hele horde Marokkaanse jongens om ons heen. Eerst is het plagen, ze spetteren ons nat want het is duidelijk dat wij het water koud vinden. Dan wordt het vervelend. Ze komen te dicht bij en gaan niet meer weg. Hoe verder we het water ingaan, hoe meer jongens er lijken te komen. Ze vangen ons op als de golven ons een duw geven. Ze raken ons aan. Ik ben het zat, sla een jongen zo hard dat deze ervan doorgaat. Maar dat was er maar eentje. De rest is geen beweging in te krijgen. Dan is er daar plotseling een surfleraar die Elske een "mermaid" noemt en zichzelf de titel "shark" geeft. Hij stuurt de jongens weg en geeft ons onze vrijheid terug. Maar voor mij is het genoeg. Ik ga het water uit en besluit dat dat de eerste en laatste keer was dat ik hier bij het Rabatse strand ging zwemmen. - De volgende dag waagt Elske zich weer in het water en schijnbaar is het dan zelfs erger dan de dag ervoor (ik ben blij dat ik niet nog een keer gegaan ben).

Het erge en frustrerende aan dit verhaal is dat het gaat om jongetjes van 12 tot 15. Het zijn niet eens mannen - die weten wel beter - maar echt nog kinderen die dit soort dingen doen. Hoewel er door mensen geopperd is om je kleren aan te houden in het water denk ik persoonlijk dat dat weinig uitmaakt. Op straat wordt er ook vanalles naar mijn hoofd geslingerd en zijn mannen (dan weer volwassen mannen) al vaak genoeg te dicht in mijn personal space gekomen terwijl ik dan gewoon in een lange broek met t-shirt loop. Het is hier een andere wereld, waar dit soort dingen veel meer getolereerd wordt dan bij ons en waar je dus ook weinig aan veranderd. Ik moet zeggen dat ik er op straat aan begin te wennen en ik heel goed ben in het negeren van dit soort personen. Daarnaast zijn mijn ervaringen met de meeste Marokkanen hier gewoon prima en zijn het over het algemeen heel vriendelijke en hartelijke mensen die soms gewoon een praatje willen maken (in deze laatste categorie vallen vooral de taxi chauffeurs waarover ik later nog wel eens zal vertellen). Ze hebben geen van allen kwaad in de zin, maar soms zou je willen dat ze gewoon hun mond eens hielden...

Maar goed, ik zal me heus nog wel eens op het strand wagen - al zal ik er wel voor zorgen dat ik een paar jongens bij me heb - want ze hebben me zeker niet afgeschrikt. Ik heb inmiddels namelijk al best een mooi kleurtje en dat komt voornamelijk door het strand :)

Beslama! Until next time :)

Denise