Menton

Bonsoir!

Vandaag was ik zo dichtbij Italië dat ik ernaartoe had kunnen lopen. Heb ik niet gedaan, maar het zou écht kunnen. Aan alles was te merken dat dit bijna buitenland was. Zo heb ik meer Italiaans dan Frans gehoord op straat en op verkeersborden wordt aangegeven welke richting Italië op is (ja, Italië, niet een plaats of in Italië ofzo, maar gewoon het hele land; hup, naar rechts! :P).

Ik ging naar Menton voor de twee begraafplaatsen met uitzicht op zee. Toen ik net het station had verlaten, dacht ik dat dit maar goed was ook, want oh, wat is er weinig te beleven. Het (nieuwe) centrum van de stad ziet er vooral heel armoedig uit. Er is een park (soort van) waarvan je kunt zien dat de mensen enorm hun best hebben gedaan om het er leuk, verzorgd en gezellig uit te laten zien, maar dit is net niet helemaal gelukt. Dit maakt het nog een beetje triestiger...

Gelukkig was daar om de hoek de Middellandse Zee met daaraan een boulevard. Hoewel er weinig te beleven is, word ik van boulevards aan zee enorm gelukkig dus de stad had zichzelf een beetje gered. Ik zal nu maar vast vertellen dat het toch zeker niet tegen valt hier in de stad. Je moet vooral het (nieuwe) centrum uit.

Hoewel de omringende bergen gehuld waren in ontzettend zwarte wolken (dat er geen regen uit gevallen is verbaasd mij nog steeds...) scheen boven de zee volop de zon. Ik heb de boulevard uitgelopen tot ik bij de haven was. Daarvandaan heb je een prachtig uitzicht op de vieille ville van Menton - een plek die het zeker waard is om te bezoeken. Als je de andere kant op kijkt, kun je Italië bijna aanraken. Hoewel ik natuurlijk allang een keer of wat in Italië ben geweest is dit toch een bijzondere ervaring.

Daarna was het tijd voor een bezoek aan de oude stad. Deze bestaat zoals vanouds uit een wirwar van straatjes die in dit geval allemaal omhoog leiden naar een plein omringd door kerken. Prachtige kerken. Ik ben er niet in geweest want ze leken nogal gesloten (eerder op de dag, in het nieuwe centrum, was ik een kerk ingestapt die zo compleet verlaten was dat ik direct rechtsomkeert ben gegaan - creepy), maar ze zijn zeker schitterend. Vandaar al heb je een prettig uitzicht op vooral Italië...

Ik nam nog een straatje verder omhoog, want ik had gelezen over een begraafplaats met uitzicht op zee. Het was uiteindelijk helemaal niet moeilijk om te vinden en het was de klim waard. De eerste begraafplaats die ik tegenkwam was compleet verlaten. Heel sereen en kalmerend. Ik had hier zomaar uren kunnen doorbrengen, want het is er prachtig. Fantastisch uitzicht ook. Interessant genoeg liggen er vooral mensen begraven met Italiaanse achternamen...

Van deze begraafplaats zie je de volgende al liggen. Ertussen ligt nog een ander leuk uitzichtplaatsje waar ik ook nog even wat tijd doorgebracht heb. Maar daarna toch door naar de volgende begraafplaats. Ook deze was compleet verlaten (blijkbaar weten de toeristen niet dat ze hier naartoe moeten, er waren er namelijk genoeg in de stad...) En ook hier liggen vooral Italiaanse families, maar het interessante is dat deze begraafplaats ook dienst doet als laatste plek/memorial voor gevallen militairen. Er zijn verschillende delen ingericht als memorial, met allemaal dezelfde grafstenen en bloemen en een gedenkteken. Hoewel de militaire begraafplaats van Arlington, Virginia toch de meest indrukwekkende blijft maakt het zeker indruk (zeker omdat het juist tussen de "gewone" mensen in is).

Van hieruit ben ik weer rustig naar beneden gelopen (en kwam ik nóg een kerk tegen) en bleek dat ik alles wat er in Menton te zien valt gezien had (natuurlijk kon ik nog naar een aantal musea, maar daarin ben ik dan weer niet zo geïnteresseerd). Inmiddels scheen de zon volop (hoewel er boven de bergen nog wel een wolkendek hing) waarop ik aan de boulevard ben gaan zitten met mijn boek. Ik lees inmiddels Harry Potter in het Frans en ik moet zeggen dat het aardig vlot (voordeel is natuurlijk dat ik het verhaal ken, daarom heb ik ook voor dit boek gekozen). De rest van de middag heb ik daar gezeten totdat de zon een beetje onder ging gaan en ik de trein terug naar Nice heb gepakt.

Bisous!