St Paul de Vence

Salut!

Met pijn in m'n hart heb ik vandaag afscheid genomen van m'n Franse taalschool. Vandaag was de laatste lesdag voor mij. Hoewel het niveau van de lessen deze week toch wel een beetje lager lag dan de voorgaande weken heb ik het uiteindelijk onwijs naar m'n zin gehad. De nieuwe lerares Maria had een andere manier van lesgeven, maar is ook ontzettend aardig en weet wat ze doet dus ik heb zeker nog bijgeleerd deze week. Inmiddels ben ik in het bezit van een B2 certificaat, geen C1 dus, maar voor mezelf weet ik - na het bekijken van ons grammaticaboek - dat ik dat niveau in principe wel aan zou kunnen. Maar goed, de lessen zijn voorbij, een aantal van mijn beste vriendinnen hier vertrekt en dus is het allemaal een beetje triestig hier. Maar niet getreurd, er is altijd iets te doen.

Woensdag kwam de ongediertebestrijder hier langs in huis om het huis vol met gif te spuiten, omdat er één (of misschien twee...) superkleine kakkerlak gespot was. Een beetje overdreven als je het mij vraagt, maar goed, misschien dacht ik daar ook anders over als de kakkerlak zich in mijn kamer had bevonden. Het betekende echter dat we de hele middag uit huis moesten blijven en dus heb ik de middag maar doorgebracht op het strand (oh, wat is het leven toch zwaar!).

Gisteren hebben we al genietend van de zonsondergang gepicknickt op het strand. Brood, kaas, wijn. We waren heel Frans, al zeg ik het zelf.

Vandaag gingen we nog maar eens een keertje op stap. Bestemming: St Paul de Vence. Ook dit kleine dorpje ligt niet aan zee, maar in de bergen. Anders dan in Eze kun je hiervandaan, in theorie, wel de zee zien. Helaas is het soms een beetje moeilijk om die prachtige zee te onderscheiden van die prachtige blauwe luchten hier, zeker als de zee een beetje ver weg ligt...De zee heb ik dus niet gezien, maar in theorie moet dat kunnen. Wat ik wel heb gezien is een prachtig uitzicht op de bergen. Dat uitzicht gaat me ook niet vervelen, hoor!

St Paul de Vence ligt dus in de bergen. Van veraf (in ons geval vanuit de bus) kun je het al zien liggen, want eigenlijk ligt het bovenop een berg. Bovendien is het volledig ommuurd wat het dorp een interessante uitstraling geeft. Ook hier vind je vooral prachtige kleine straatjes. Zodanig zelfs dat we heel langzaam door het dorp struinden omdat we bij elke zijstraat moesten stoppen om, net zoals Aziaten, overal een foto van te maken. Maar het is er zo idyllisch en mooi dat je bijna niet anders kunt.

Naast mooie, smalle straatjes vind je in St Paul de Vence vooral heel veel kunst. Van schilderijen tot sculpturen, van abstract naar realistisch. Er is voor ieder wat wils. Je kunt bijvoorbeeld een sculptuur kopen van een tomaat. Het is een vrij grote tomaat en hij is zelfs mooi donkerrood dus waarom niet? Ik heb niet gekeken hoe duur hij was, maar het zag eruit als een dure tent dus ik zou zeggen dat je aardig wat geld neer mag leggen voor dat mooie tomatenbeeld.

Inmiddels heb ik ontdekt dat begraafplaatsen één van mijn favoriete plekken in de dorpen hier zijn. Ze kunnen dat hier op de een of andere manier gewoon heel goed. Ook heb ik een hernieuwde waardering voor Franse kerkjes. Hoewel ik jaren geleden dacht dat ik die wel voldoende had gezien, ga ik de kerkjes tegenwoordig toch weer in (voordeel daarbij is natuurlijk dat kerken in de dorpjes hier áltijd gratis te bezoeken zijn - want zo hoort het!).

Na de busreis terug kwam het afscheid nemen; de één vertrekt morgen, de ander zondag. Beetje jammer. Anderen blijven juist tot december.

Ik verhuis morgen naar een nieuw onderkomen in net een andere wijk hier in de stad, die eigenlijk gewoon hier om de hoek ligt. Hoe lang ik daar blijf en wat ik nog ga doen kunnen jullie later lezen!

Groetjes!