Au revoir Nice. Bonjour Paris!

Jaaa, je leest het goed. Ik heb het zonnige Nice achter me gelaten en ingeruild voor het nogal koude Parijs. Vanmorgen stond ik even na zessen buiten om me te begeven richting het station om de trein van 7 (!) uur te pakken. De TGV werkt prima. Hij gaat echter wat minder snel dan ik had verwacht en hij stopte in het begin nogal vaak (na ruim 2 uur waren we pas bij Avignon - nog steeds Zuid-Frankrijk - maar gelukkig werd er vervolgens omgeroepen dat we nu in één keer door gingen rijden naar Parijs. Helaas had ik een strontvervelend kind tegenover me (en ik ben niet moeilijk met kinderen) die ondanks z'n hele kleine kinderbeentjes steeds bovenop mijn schoenen stond...(Haat aan die vierzit dingen in de trein, zou ik zelf nooit voor kiezen, maar aangewezen plaatsen dus helaas...)). Ook is er geen Wifi in de trein (beetje ouderwets als je het mij vraagt) dus dat was jammer. Maar goed, na bijna zes uur in de trein (ik heb me prima vermaakt ondanks dat ik te moe was om te lezen en niet moe genoeg was om te slapen) stond ik dan in Parijs. En in Parijs is het koud! Dat zei ik al, maar ik heb geen winterjas bij me (dat was niet nodig in het zonnige zuiden) dus het is nogal vervelend (gelukkig is er H&M voor als het te gek wordt). Ondanks de kou heb ik me prima vermaakt vandaag, maar daarover vertel ik nadat ik jullie mee terug neem naar gisteren.

Want gisteren was mijn laatste dag in Nice. Die heb ik goed besteed samen met m'n nieuwe vriendinnetjes. Om 11 uur hadden we afgesproken en om 13 uur stonden we nog steeds (alweer) op de bus te wachten, ondanks het feit dat onze bestemming letterlijk om de hoek van Nice lag. Want bestemming: Saint Jean Cap Ferrat. Het luxe oord. Hier hebben personen als Elton John en Bill Gates een tweede, derde, zesentwintigste huis. Het blijkt alleen niet zo makkelijk om te bereiken (blijkt op de terugweg niet waar: er gaat gewoon een rechtstreekse bus...). Eenmaal daar gingen we eerst even lunchen (eindelijk frietjes, want een burger!) en daarna direct het dorp verkennen. Nu ben ik al in heel wat dorpen in Zuid-Frankrijk geweest waar weinig te beleven valt, maar deze plek slaat echt alles. Er is letterlijk niks. Ja, een haven, maar deze is ondanks het feit dat hier rijke mensen zouden moeten wonen (we hebben Bill niet gezien, helaas :(), niet direct indrukwekkend. Verder is er niks. Maar we geven niet zo snel op, hoor. Uiteindelijk vonden we en pad dat om een soort van klifachtig iets heenloopt en we besloten deze maar te bewandelen. Het was er verrassend druk - vooral met mensen die hun hondjes aan het uitlaten waren - en de uitzichten zijn zeer indrukwekkend. Helaas was het ook gisteren niet zulk mooi weer. Wel warm, maar zodanig grijs dat het op sommige punten onmogelijk was om de eveneens grijze zee te onderscheiden van de grijze lucht. Maar dat heeft de pret zeker niet gedrukt hoor!

Helaas kwam toen toch het moment van afscheid nemen. Want zoals je misschien begrijpt ben ik bezig Frankrijk toch weer te verlaten. Parijs is nog even een tussendoortje voordat ik me weer op Nederlandse bodem ga begeven. Waarom, vraag je je af? Tja, vorige week had ik een enorme persoonlijke crisis en zag ik het allemaal niet meer zitten. Ik geloof toch niet dat die enorme onzekerheid van leven in een ander land en niet weten hoe de toekomst eruit ziet iets voor mij is. Het blijkt wat moeilijker om werk te vinden dan ik had gedacht en zo wil en kan ik niet leven. Dat is heel jammer, maar ik heb het geprobeerd. Bovendien heb ik enorm veel geleerd. Niet alleen kan ik echt een gesprek houden in het Frans (vandaag vroeg een wijffie me de weg en ze heeft geen moment getwijfeld of ik Frans was of niet - denk ik - en ja, ik stuurde haar de goede kant op want toevallig was ik onderweg in die richting), maar bovendien heb ik veel over mezelf geleerd. Dat is heel wat waard wat mij betreft :) Dit betekent natuurlijk dat ik wederom op zoek moet naar werk, maar ik ben al aan het solliciteren geslagen en deze keer heb ik er vertrouwen in!

Maar voor nu doe ik nog even Parijs! Ik heb het hele weekend, want pas maandag brengt de Thalys mij terug naar Rotterdam. Vandaag heb ik doorgebracht bij de Sacré Coeur en in Montmartre. Altijd al mijn favoriete deel van Parijs en het is dus fantastisch om hier te beginnen (en heel handig aangezien het redelijk in de buurt bij mijn hostel is). Ik heb gewoon een beetje gewandeld, gezeten op bankjes, mannen ontweken die mij of iets wilden verkopen, of me wilden tekenen, of nog iets anders van me wilden en genoten van de omgeving. Helaas was het heel bewolkt en vooral heel mistig in de stad (al moet ik zeggen dat het in heel Frankrijk mistig was, in de trein heb ik zo'n 3 uur lang naar mist - dichte mist - zitten kijken) dus was er niet zoveel te zien, maar ik kan je wel vertellen dat ik de Eiffeltoren vanuit mijn (hostel)kamer kan zien, dus yay!

Oh, en I LOVE Paris!

Tot later!