Toch maar even een update...

Hey lieve mensen,

Jullie hebben er lang op moeten wachten, maar hier is dan toch maar een update van mijn leven hier in Berlijn. Ik wilde eigenlijk pas een verhaaltje schrijven als ik mijn eigen plekje in de stad had, maar aangezien deze nogal op zich laat wachten doe ik het toch maar vanuit mijn hostel.

Zoals sommige van jullie wel weten voel ik me helemaal niet goed. Ik heb inmiddels bij elkaar al wel met (denk ik) meer dan 100 mensen contact gezocht over een kamer en maar een paar handjes vol hebben zelfs maar gereageerd. Hierdoor is mijn haat jegens Duitsers enigszins weergekeerd moet ik zeggen al zijn mijn ervaringen niet slecht. Alleen is er zeg maar altijd wat met die kamers. Mensen die wel reageren zijn vaak mensen die een heel appartement verhuren en ook nog eens vanuit het buitenland. Dat zijn 2 zaken waar ik niet op zit te wachten. Ik wil gewoon bij iemand wonen (dat er in ieder geval iemand is om mee te praten) en wil de kamer eerst gezien hebben voordat ik toezeggingen doe. Ik ben inmiddels bij 3 "gewone" mensen uitgenodigd maar dan is er ook altijd wel wat. De eerste was veel te duur - mooie kamer, maar dat ging wel een beetje boven mijn budget. De tweede was bij een raar - buiten de echte wereld levende - wijffie (vraag maar aan mama!) en vandaag ben ik weer bij iemand langsgegaan wat goed voelde - aardige jongen, leuke buurt - maar deze kamer had geen bed. En ja, een bed heb ik natuurlijk wel nodig. Misschien dat ik morgen nog ergens langs mag komen, maar dat is maar een kamer voor een maand - maar ja, als dat dan moet, dan moet dat maar...Goed, de zoektocht naar een kamer maakt me dus enigszins ongelukkig en ik weet wel dat ik nooit meer ergens naartoe verhuis zonder een woonadres.

Het hostel waar ik nu in verblijf is echter wel goed, helaas moet ik daar van de week uit omdat het dan volgeboekt is...dan moet ik dus naar een ander hostel (en dat maakt het hele proces nog een beetje erger). Maar goed, ik heb hier een paar leuke mensen ontmoet waar ik in de afgelopen week mee opgetrokken ben. Want ja, ik had deze hele week vakantie en hoewel dat in eerste instantie erg leuk lijkt, sloeg de paniek me de volgende dag wel een beetje toe want wat moest ik dan helemaal alleen in deze stad zonder dat ik echt iemand ken. Gelukkig waren er in mijn hostel een stel leuke, gezellige Amerikaanse meiden met wie ik op stap ben gegaan waardoor ik toch ook al wel leuke dagen heb gehad. Vanuit het hostel hier worden er tips gegeven over wat je allemaal kunt doen in Berlijn en een daarvan is een gratis rondleiding langs alle belangrijke bezienswaardigheden. Deze gingen we dus zondag doen. Uhm...nou ja, dat was het idee. We hadden op dat moment nog geen idee hoe het openbaar vervoer hier in elkaar zit (die meiden zijn daar nooit achter gekomen geloof ik :)) en waren dus veel te laat bij het meeting point bij de Starbucks naast de Brandenburger Tor. Goed, gelukkig hadden we die dus wel gevonden en toen besloten we dus maar zelf een beetje langs de belangrijkst sights te lopen. Dat ging niet van harte omdat we allemaal niet zo goed wisten waar we heen moesten en we dus de helft gemist hebben (hoewel ik een heel college over Berlijn heb gevolgd is daar blijkbaar niet heel veel van blijven hangen, want het enige wat ik me kon herinneren was dat alle belangrijke dingen rond Unter den Linden liggen en dat was niet helemaal het geval - misschien betekent dat trouwens wel dat de docent het niet goed heeft gezegd, maar dat laten we maar in het midden...). We hebben daar dus een beetje rondgedwaald en ver gelopen naar elk gebouw dat er interessant uit zag (en het niet echt waren :P). Uiteindelijk besloten we de muur maar op te zoeken, want die was niet ver weg en zijn we heel dat eind langs de East Side Gallery gelopen en hebben we foto's gemaakt :) Daarna moesten we weer terug en aangezien we geen idee hadden welke S of U bahn we moesten nemen hebben we de bus gepakt die dus ongelooflijk omreed (uiteraard!) en we er dus uiteindelijk hartstikke lang over deden om terug te komen bij het hostel. Maar goed, het was een gezellige en geslaagde middag en daar gaat het dan uiteindelijk toch om.

De volgende dag besloten we toch nog maar een keer te proberen om de rondleiding te halen (na bij de receptie exact gevraagd te hebben hoe we daar moesten komen) en deze keer waren we net een paar minuten te laat en konden we nog gewoon mee. Nu waren we met z'n vieren, een Amerikaanse jongen uit het hostel - die trouwens ontzettend snurkt - had zich ook bij ons gevoegd. Het was het zeker waard om nog een keer te gaan want onze gids was geweldig en kon leuk vertellen. Nu gingen we wel langs zo'n beetje alles, alleen de Reichstag hebben we overgeslagen, maar daar kwam ik later in de week toch nog bij! De rondleiding was een soort geschiedenislesje in het kort, zeker aan te raden omdat je dan echt een verhaal ziet bij alle gebouwen.

Dinsdag kwam mama hierheen om mij bij te staan in deze barre tijden (en mijn winterjas mee te nemen, want jeetje wat was het koud). Met mama erbij voelde ik me gelijk een heel stuk beter - en nu dus juist weer minder - en had ik nog een goede rest van de week. De eerste dag hebben we maar een beetje rondgestruind over de Kurfürstendamm en een beetje in winkeltjes gekeken. De dag daarna heb ik mama meegenomen naar de rondleiding en inmiddels ken ik die dus uit mijn hoofd - inclusief de hele geschiedenis van Duitsland. Maar het was wel interessant omdat we deze keer een andere gids hadden en deze net een ander verhaal vertelde dan de gids van maandag. Daarna heb ik mama nog meegenomen naar de East Side Gallery en kan ook zij deze van haar lijstje afvinken. Wat we daarna hebben gedaan weet ik echt niet meer...

De volgende dag hebben we nog maar een beetje rondgewandeld in Oost-Berlijn. We zijn de Berliner Dom in geweest, wat zeker de moeite waard was want deze is van binnen stukken mooier dan van buiten. We zijn daar ook naar de dome gallery gegaan en boven op de kerk geweest en natuurlijk de cripte beneden in de kerk waar ze immens veel graven hebben van heel veel mensen uit de Duitse geschiedenis. Daarna moest ik heel nodig naar de wc en besloten we na lang dubben toch maar in de rij te gaan staan beneden in de kerk. Hoewel het toiletbezoek ons 40 cent heeft gekost was het het waard want wat was het wc wijffie hilarisch. Je had er bij moeten zijn, maar ze was een beetje seniel en dat maakte het allemaal erg grappig. Daarna zijn we ergens gaan opwarmen om koffie te drinken en kwam ik er uiteindelijk achter dat we voor ons bezoek aan de Reichstag van die avond een bevestigingsformulier moesten uitprinten en dat was ik vergeten te doen. Dus wij op zoek naar een copyshop en ik kan je vertellen, die is niet te vinden. Zelfs niet op Alexanderplatz wat toch het centrum van Oost-Berlijn is (ja, ik maak verschil tussen oost en west omdat deze echt nog steeds te voelen is - al kan dat natuurlijk aan mij liggen met mijn Oostblokangst...). We wisten wel dat er op de Kurfürstendamm een copyshop zat en uiteindelijk hebben we maar besloten om terug te reizen en te gaan printen. Eenmaal uit de S-bahn zette ik het op een lopen omdat we niet meer zoveel tijd hadden en sjokte mama, vanwege haar zere voetjes, langzaam achter me aan. Goed, het was een hoop werk, maar het was het waard want de Reichstag is zeker een gebouw om te bezoeken. Hoewel we geen rondleiding meer konden reserveren kregen we wel een gratis audio-guide (toegang is sowieso gratis) die we dus niet zo goed snapten. Op een gegeven moment stopte die man namelijk met praten en toen ik weer op "play" drukte begon hij gewoon opnieuw. Uhm...ja, geen ervaring met audio-guides, dat is duidelijk. Gelukkig ging hij op een gegeven moment wel weer praten en bleek dus dat hij wist waar we waren en wanneer hij waarover moest praten...Goed, dat hebben we ook weer gedaan. Het was al met al een goed bezoek en leuk om te doen. Daarna zijn we lekker uit eten geweest bij de Italiaan, want dat doe je als je in Duitsland bent ;) en zijn we lekker in bed gaan liggen want we waren uitgeput van al dat geren.

De volgende dag (vrijdag) hadden we niet echt de tijd om wat te doen en hebben we nog maar wat rondgesjokt hier in Charlottenburg (waar het hostel zich bevindt) en zijn we op tijd vertrokken naar het vliegveld zodat mama weer naar huis kon. Hoewel ik me groot gehouden heb viel dat afscheid me weer zwaar omdat dat betekende dat ik weer alleen was zonder vast onderkomen...Tsja, ik weet het ook allemaal niet zo goed. Het wil allemaal niet zo lukken hier in Berlijn...

Over de stage zelf kan ik nog niet zo veel vertellen. Ik heb pas 3.5 dagen gewerkt en heb alleen maar vreselijke verhalen gehoord dus ik hoop dat het nog wat wordt, want anders ben ik hier snel vertrokken denk ik (zeker als ik nog geen kamer heb). Maar ik heb besloten dat ik het vol moet houden tot mei en als ik dan nog niet gelukkig ben geworden mag ik van mezelf terug naar huis - en dat betekent een hoop geregel en uitleg geven dus dat is een heel moeilijke beslissing.

Goed, Berlijn is een prima stad, maar ik moet zeggen dat ik het niet geweldig vind zoals veel mensen wel zeggen dat ze het vinden. Misschien komt het door mijn gemoedstoestand en het weer (het was ongelooflijk slecht de afgelopen weken - gelukkig scheen vandaag de zon volop!), maar het is nogal grauw en grijs. Ik denk dat ik er wel van kan leren houden - dat begint namelijk wel te komen als ik door de stad loop - maar ik hoop dat de mensen mij ook de kans gaan geven om dat te gaan doen.

Sorry voor het toch nog heel erg lange verhaal. Ik moest het even kwijt aan de wereld. Ik hoop dat mijn volgende verhaal wat vrolijker is en anders zie ik jullie binnenkort weer thuis...

Xx en veel liefs,

Denise